Fietsroute

Fietsroute Koninklijke fietstocht bij Baarn

Het gebied rond de gemeente Baarn heeft een rijke, vooral koninklijke geschiedenis. Ontdek de prachtige gebouwen en natuur in de omgeving op deze fietstocht met een koninklijk tintje.

Knooppunt 64: Baarn

Je start de route naast De Generaal, nu een restaurant maar vroeger een station. De koninklijke familie had hier een eigen wachtkamer. De details van die tijd en de Jugendstil kenmerken zijn bewaard gebleven. Rond het dorp Baarn lag in de middeleeuwen een aantal kastelen en buitenplaatsen, zoals Huis Ter Eem en kasteel Hamelenberg. De kastelen hadden een verdedigingsfunctie. Tussen 1948 en 1980 was de gemeente Baarn een koninklijke residentie: koningin Juliana woonde namelijk op Paleis Soestdijk en dat ligt officieel op Baarns grondgebied. En Koning Willem-Alexander draagt de titel Heer van Soest, Baarn en Ter Eem.

Knooppunt 65: Paleis Soestdijk

Paleis Soestdijk werd in 1650 gebouwd, als buitenverblijf van een van de burgemeesters van Amsterdam: Cornelis de Graeff. Uit brieven aan de Staten-Generaal en Johan de Witt bleek dat De Graeff in de jaren rond de bouw druk bezig was met de opvoeding van Willem III van Oranje. In 1806 nam Lodewijk Napoleon het paleis in gebruik. Hij veranderde hier en daar wat aan het uiterlijk van het paleis. Negen jaar later kwam het in bezig van kroonprins Willem (later Koning Willem II), die het paleis verder uitbreidde. Koningin Emma erfde het domein en gebruikte het paleis als zomerverblijf tot haar dood 1934. Juliana gebruikte het paleis uiteindelijk als eerste als woon- en werkplek en niet als zomerverblijf. Na haar troonafstand in 1980 bleef zij met Bernhard. Na de dood van beiden wordt het paleis niet meer gebruikt als zomerverblijf of werkplek/woonruimte door het Koninklijk Huis.

Tussen knooppunt 83 en knooppunt 56: Smithuyserbos

Dit bos, ten zuidoosten van Hilversum, was lang een onderdeel van het Erfgooiersbos. In 1838 werd de Amsterdamse tabaksmakelaar Pieter Johannes Smithuysen eigenaar van het gebied en hij beplantte het terrein. Sinds 1911 draagt het bos ook zijn naam. In de jaren daarna verwaarloost het bos wat, om vanaf 1937 toch weer herstelt te worden door Desiré Bouvy. In het bos werd een jaar later, in 1938, een dagverblijf met opslag gebouwd. Het gebouw werd Wolfsdreuvik (wolfsheuvel) genoemd en doet middeleeuws aan, ook al is het dat niet. Het lijkt ook veel op een sprookjeskasteel en dat is gelijk de reden waarom hier veel opnamen voor met name kinderseries plaatsvinden.